Palaeobatrachid frog from the late Miocene of Northern Caucasus, Russia
Plain Language Abstract
Disarticulated bones of extinct frog Palaeobatrachus are described from the late Cenozoic (late Miocene, about 8–7.5 m.y.) of the Volchaya Balka and the Gaverdovsky localities of Russia. Palaeobatrachus sp. shows a morphology intermediate between more ancient Palaeobatrachus from Eocene–middle Miocene and Pleistocene congeners in degree of reduction of teeth in the upper jaw. The record shows that these frogs widely occupied Eastern Europe since the beginning of the late Miocene.
Resumen en Español
Rana paleobatráquida del Mioceno tardío del norte del Cáucaso, Rusia
Se describen los restos desarticulados de Palaeobatrachus sp. (Palaeobatrachidae) del Mioceno tardío (Turoliense inferior, MN 11, aproximadamente 8-7,5 millones de años) hallados en las localidades de Volchaya Balka y Gaverdovsky (norte del Cáucaso, Rusia). Los Palaeobatrachus de Volchaya Balka y de Gaverdovsky difieren de otras especies del género por tener cuatro dientes premaxilares. Muestran una dentición intermedia entre los paleobatráquidos del pre-Plioceno con cinco o más dientes premaxilares y los del Pleistoceno con dos o tres dientes premaxilares. Las variaciones en los frontoparietales y los sinsacros quizá están mostrando que en Volchaya Balka y Gaverdovsky coexistieron dos especies de Palaeobatrachus. La amplia contribución de los procesos transversales de V7+8+9 en las alas sacras de Palaeobatrachus de Volchaya Balka y Gaverdovsky muestra que los paleobatráquidos probablemente alcanzaron un grado extremo de adaptación acuática ya en el Mioceno tardío o incluso antes. El Palaeobatrachus del Cáucaso en parte rellena el hueco del Mioceno tardío (MN 10-13) en la distribución de paleobatráquidos y extiende el rango del Mioceno de esta familia al este de Europa (Rusia europea).
Palabras clave: Anura; Palaeobatrachidae; Palaeobatrachus; Mioceno tardío, Cáucaso; Rusia
Traducción: Enrique Peñalver (Sociedad Española de Paleontología)
Résumé en Français
Des grenouilles Palaeobatrachidae du Miocène récent du Caucase septentrional, Russie
Des restes désarticulés de Palaeobatrachus sp. (Palaeobatrachidae) du Miocène récent (Turolien inférieur, MN 11 ; environ 8 Ma-7 ,5 Ma) des localités de Volchaya Balka et Gaverdosky (Caucase septentrional, Russie) sont décrits. Les spécimens de Palaeobatrachus de Volchaya Balka et Gaverdosky diffèrent des autres espèces du genre par la présence de quatre dents prémaxillaires. Ils montrent une denture intermédiaire entre les palaeobatrachidés antérieurs au Pliocène, qui présentent au moins cinq dents prémaxillaires, et les spécimens pléistocènes du même genre, qui présentent deux ou trois dents prémaxillaires. Les variations des frontopariétaux et des synsacra pourraient indiquer que deux espèces de Palaeobatrachus ont co-existé à Volchaya et Gaverdosky. La contribution importante des processus transverses de V7+8+9 aux ailes sacrales de Palaeobatrachus de Volchaya Balka et Gaverdosky montre que les palaeobatrachidés ont probablement atteint un degré extrême d’adaptation aquatique dès le Miocène récent ou même plus tôt Les Palaeobatrachus caucasiens comblent en partie le hiatus du Miocène récent (MN 10-13) dans la distribution des palaeobatrachidés et étend la répartition stratigraphique miocène de cette famille à l’extrémité orientale de l’Europe (Russie européenne).
Mots-clés : Anura ; Palaeobatrachidae ; Palaeobatrachus ; Miocène récent ; Caucase ; Russie
Translator: Antoine Souron
Deutsche Zusammenfassung
Paläobatrachide Frösche aus dem späten Miozän des nördlichen Kaukasus, Russland
Es werden disartikulierte Überreste von Palaeobatrachus sp. (Palaeobatrachidae) aus dem Miozän (unteres Turolium, MN 11; ungefähr 8–7.5 Ma.) der Volchaya Balka und Gaverdovsky Fundstellen (nördlichen Kaukasus, Russland) beschrieben. Palaeobatrachus aus Volchaya Balka und Gaverdovsky unterscheidet sich von anderen Arten dadurch, dass er vier Zähne im Prämaxillare hat. Dies ist eine Bezahung, die zwischen den prä-pliozänen Palaeobatrachiden mit fünf oder mehr Zähnen auf dem Prämaxillare und den pleistozänen Artgenossen mit zwei oder drei Zähnen auf dem Prämaxillare liegt. Die Variationen bei den Frontoparietalen und Synsacra weisen möglicherweise darauf hin, dass zwei Arten von Palaeobatrachus in Volchaya Balka und Gaverdovsky koexistierten. Die umfassende Beteiligung des Querfortsatzes von V7+8+9 am Sakralflügel von Palaeobatrachus aus Volchaya Balka und Gaverdovsky zeigt, dass Palaeobatrachiden höchstwahrscheinlich schon im späten Miozän oder sogar noch eher einen hohen Grad an aquatischer Adaption erreicht hatten. Der kaukasische Palaeobatrachus füllt teilweise die spätmiozäne Lücke (MN 10–13) der Palaeobatrachiden-Distribution und erweitert die miozäne Spanne dieser Familie bis ins östlichste Europa (europäisches Russland).
Schlüsselwörter: Anura; Palaeobatrachidae; Palaeobatrachus; spätes Miozän, Kaukasus; Russland
Translator: Eva Gebauer
Arabic
Translator: Ashraf M.T. Elewa
Polski
Żaba Palaeobatrachus z późnego miocenu Północnego Kaukazu, Rosja
Przedstawiamy pofragmentowane pozostałości Palaeobatrachus sp. (Palaeobatrachidae) z późnego miocenu (dolny Turolian, MN 11, około 8–7,5 m.l.) stanowisko Volchaya Balka (Wilczy wąwóz) i Gaverdovsky (północny Kaukaz, Rosja). Palaeobatrachus z Volchaya Balka i Gaverdovsky różni się od innych gatunków tego rodzaju, posiadając cztery zęby przedszczękowe. Pokazujemy uzębienie pośrednie między pre-plioceńskim Palaeobatrachus, z pięcioma lub więcej zębami przedszczękowymi, a pokrewnymi plejstoceńskimi, z dwoma lub trzema zębami przedszczękowymi. Odmiany w frontoparietale i synsacrum mogą wskazywać, że dwa gatunki Palaeobatrachus współistniały na obszarach Volchaya Balka i Gaverdovsky. Wyraźny udział wyrostków poprzecznych V7+8+9 w skrzydłach krzyżowych Palaeobatrachus z Volchaya Balka i Gaverdovsky pokazuje, że palaeobatrachidae prawdopodobnie osiągnęły ekstremalny poziom adaptacji do środowiska wodnego już w późnym miocenie lub nawet wcześniej. Kaukazkie Palaeobatrachus częściowo wypełnią lukę o rozmieszczeniu paleobatrachidów w późnym miocenie (MN 10–13) oraz powiększają mioceński zakres występowania tej rodziny do najbardziej wysunięty na wschód europejskiej części Rosji.
Słowa kluczowe: Anura; Palaeobatrachidae; Palaeobatrachus; późny miocen, Kaukaz; Rosja
Translator: Dariusz Nowakowski
