Evaluating the impact of a barnacle parasite (Loxothylacus texanus) on the preservation of blue crabs (Callinectes sapidus) with experimental taphonomy
Plain Language Abstract
Parasites are the most common form of life on Earth, and serve important roles in ecosystems around the world, but parasites in the fossil record are rare and not well understood. Part of why parasites are rare involves fossil preservation, as many common living animal parasites have no hard parts, live mostly inside their host’s body, and are relatively small; they are therefore unlikely to be preserved as distinct body fossils. Some parasites, however, make changes to their host’s bodies that can be seen on fossils, such as swellings or scars, and provide useful evidence for parasites in Earth’s past. In this study, we gathered blue crabs from the Gulf of Mexico with and without a barnacle parasite, and placed the dead crabs in experimental conditions for rapid decay, observing the speed and process of breakdown between specimens with and without the parasite. We did not find consistent or considerable differences between the preservation of the crabs with the parasites and without. This is an indication that the low prevalence of these parasites in the fossil record is not strongly tied to preservation, although there are many other aspects to fossil preservation, collection, and study, which may impact the scarcity of fossil evidence of these parasites.
Arabic
in progress
Translator: Omar Isswai. Mansoura University, Egypt
Chinese
通过实验埋藏学评估藤壶寄生虫（Loxothylacus texanus）对蓝蟹（Callinectes sapidus）保存的影响
由于化石证据保存不佳，古代生态系统中的寄生动态是古生物学领域一个相当大的知识空白。在众多现生寄生虫支系中，化石证据因寄生虫体型微小、相对缺乏坚硬部分和/或倾向于体内寄生而受到限制。然而，这些障碍并不能完全解释寄生现象化石证据的模式，尤其是对于那些在宿主化石上产生明显痕迹的寄生虫而言。在物种间相互作用的尺度上，刻画化石记录中寄生现象保存的特征，对于建模和背景化研究工作至关重要，以便理解寄生相互作用将如何响应全球变化。本研究通过实验翻滚法，比较了被有根藤壶寄生虫 Loxothylacus texanus 寄生和未被寄生的蓝蟹 Callinectes sapidus的死后保存情况。研究发现两组样本在降解速率和模式上差异极小，表明寄生虫的存在对宿主的保存潜力没有影响。这意味着，埋藏前的保存过程并非控制有根藤壶寄生现象化石记录保真度的主要因素。因此，有根藤壶化石证据中的模式可能反映了真实的生态或进化信号、其他埋藏学或采样方面的影响，抑或是这些因素的综合作用，这有待进一步探究。
关键词：节肢动物；海洋；古生态学；埋藏学；寄生现象
Translator: Chenyang Cai. Nanjing Institute of Geology and Palaeontology, Chinese Academy of Sciences
Deutsche Zusammenfassung
Experimentelle taphonomische Untersuchung und Bewertung des Einflusses des Seepockenparasiten (Loxothylacus texanus) auf die Erhaltung von Blaukrabben (Callinectes sapidus)
Die Dynamik von Parasitismus in alten Ökosystemen ist aufgrund der spärlichen Fossilüberlieferung eine erhebliche Wissenslücke in der Paläontologie. Unter den vielen verschiedenen heute existierenden Parasitenkladen wird der Fossilnachweis durch die geringe Größe der Parasiten, das relative Fehlen harter Körperteile und/oder die Tendenz zum Endoparasitismus erschwert. Diese Hindernisse erklären jedoch nicht vollständig die Muster im Fossilbericht, insbesondere bei Parasiten, die charakteristische Spuren an Wirtstieren hinterlassen. Die detaillierte Untersuchung der Erhaltung parasitischer Wechselwirkungen auf Artebene ist entscheidend, um Modelle und Kontextualisierungen zu entwickeln, die aufzeigen, wie Parasiten auf globale Umweltveränderungen reagieren. In dieser Studie verwenden wir „experimentelles Tumbling“ für den Vergleich der postmortalen Erhaltung der Blaukrabbe Callinectes sapidus mit und ohne Befall durch den rhizocephalen Seepockenparasiten Loxothylacus texanus. Wir konnten nur minimale Unterschiede bei Zerfallsgeschwindigkeit und -muster zwischen den einzelnen Exemplaren feststellen, was darauf hinweist, dass das Vorhandensein des Parasiten keinen Einfluss auf das Konservierungspotenzial des Wirts Callinectes hat. Dies deutet darauf hin, dass die Erhaltung vor der Einbettung keinen wesentlichen Einfluss auf die Genauigkeit des Fossilnachweises beim rhizocephalen Parasitismus hat. Die Muster im Fossilnachweis von Rhizocephalen könnten tatsächliche ökologische oder evolutionäre Signale widerspiegeln. Sie könnten aber auch durch andere taphonomische oder Stichproben-Einflüsse bedingt sein oder durch eine Kombination dieser Faktoren, die weiter untersucht werden sollte.
Schlüsselwörter: Arthropode; marin; Paläoökologie; Taphonomie; Parasitismus
Translator: Eva Gebauer
Resumen en Español
Evaluación del impacto de un parásito cirrípedo (Loxothylacus texanus) en la preservación de cangrejos azules (Callinectes sapidus) mediante tafonomía experimental
Las dinámicas del parasitismo en los ecosistemas antiguos representan una considerable laguna de conocimiento dentro de la paleontología, debido a la escasa preservación de evidencias fósiles. Entre los numerosos y diversos clados de parásitos actuales, la evidencia fósil se ve limitada por el pequeño tamaño corporal de los parásitos, su relativa falta de partes duras y/o su tendencia al endoparasitismo. Sin embargo, estos obstáculos no explican completamente los patrones observados en la evidencia fósil del parasitismo, especialmente entre los parásitos que producen trazas distintivas en los fósiles de sus hospedadores. Caracterizar la preservación del parasitismo en el registro fósil a la escala de las interacciones entre especies individuales es crucial para los esfuerzos de modelización y contextualización, con el fin de comprender cómo responderán las interacciones parasitarias al cambio global.
Aquí empleamos “tumbling” experimental para comparar la preservación post mortem del cangrejo azul Callinectes sapidus, con y sin infestación por el parásito cirrípedo rizocéfalo Loxothylacus texanus. Encontramos diferencias mínimas en la tasa y el patrón de degradación entre los especímenes, lo que sugiere que la presencia del parásito no afecta al potencial de preservación del hospedador Callinectes. Esto indica que la preservación previa al enterramiento no es un factor de control principal en la fidelidad del registro fósil del parasitismo por rizocéfalos. Los patrones observados en la evidencia fósil de los rizocéfalos pueden, por tanto, reflejar señales ecológicas o evolutivas reales, otras influencias tafonómicas y de muestreo, o una combinación de estos factores, que deberían explorarse más a fondo.
Palabras clave: artrópodo; marino; paleoecología; tafonomía; parasitismo
Traducción: Francisco Gascó Lluna. Grupo de Biología Evolutiva, UNED y Sociedad Española de Paleontología, Madrid, Spain
Résumé en Français
In progress
Translator: Denis Audo. Centre de Recherche en Paléontologie - Sorbonne Université
Vincent Perrier. Maître de Conférences, Université Lyon
Greek
In progress
Translator: Evangelos Vlachos. Argentine Paleontological Association
Polski
Ocena wpływu pasożyta wąsonoga (Loxothylacus texanus) na zachowanie kalinków błękitnych (Callinectes sapidus) za pomocą tafonomii eksperymentalnej
Dynamika pasożytnictwa w starożytnych ekosystemach stanowi znaczną lukę w wiedzy paleontologii, ze względu na słabo zachowane dowody kopalne. Wśród wielu zróżnicowanych, istniejących kladów pasożytów, dowody kopalne są utrudnione przez małe ciała pasożytów, względny brak twardych części i/lub skłonność do endopasożytnictwa. Jednak te przeszkody nie wyjaśniają w pełni wzorców w dowodach kopalnych pasożytnictwa, szczególnie wśród pasożytów, które pozostawiają wyraźne ślady na skamieniałościach żywicieli. Scharakteryzowanie zachowania się pasożytnictwa w zapisie kopalnym w skali interakcji między poszczególnymi gatunkami ma kluczowe znaczenie dla modelowania i kontekstualizacji działań, aby zrozumieć, jak interakcje pasożytnicze będą reagować na zmiany globalne. W niniejszym artykule, wykorzystując eksperymentalne bębnowanie, porównaliśmy pośmiertne utrwalenie kalinka błękitnego (Calinectes sapidus) z inwazją i bez inwazji pasożyta wąsonoga Loxothylacus texanus. Stwierdziliśmy minimalne różnice w tempie i schemacie degradacji między okazami, co sugeruje brak wpływu obecności pasożyta na potencjał konserwacyjny żywiciela Callinectes. Sugeruje to, że utrwalenie przed pogrzebaniem nie jest głównym czynnikiem wpływającym na wierność zapisu kopalnego dotyczącego pasożytnictwa u rozłogowców. Wzory w skamieniałościach rozłogowców mogą zatem odzwierciedlać rzeczywiste sygnały ekologiczne lub ewolucyjne, inne wpływy tafonomiczne i związane z pobieraniem próbek, lub kombinację tych czynników, co powinno zostać zbadane dalej.
Słowa kluczowe: stawonogi; morze; paleoekologia; tafonomia; pasożytn
Translator: Krzysztof Stefaniak
Russian
In progress
Translator: Leonid Voyta
Ukrainian
Оцінка впливу морського паразитичного вусоногого (Loxothylacus texanus) на збереження блакитних крабів (Callinectes sapidus) за допомогою експериментальної тафономії
Динаміка паразитизму в стародавніх екосистемах являє собою значну прогалину в палеонтологічних знаннях через погано збережені викопні рештки, які ілюструють це явище. Серед багатьох існуючих клад паразитичних організмів, викопні рештки приховані малими тілами паразитів, характеризуються відсутністю твердих частин та/або проявами ендопаразитизму. Однак ці перешкоди не повністю пояснюють закономірності паразитизму у древніх угрупованнях, особливо серед паразитів, які залишають чіткі сліди на скам’янілостях хазяїна. Характеристика збереження слідів паразитизму у палеонтологічному літописі у масштабі взаємодії окремих видів має вирішальне значення для моделювання та контекстуалізації зусиль, щоб зрозуміти, як глобальні зміни впливають на паразитичні взаємодії. У цій статті ми використовуємо експериментальні методи, щоб порівняти стан посмертної збереженості блакитного краба Callinectes sapidus, зараженого ризоцефальним вусоногим паразитом Loxothylacus texanus та без нього. Ми виявили мінімальні відмінності у швидкості та характері деградації між зразками, що свідчить про відсутність впливу на потенціал збереження тіла хазяїна Callinectes через присутність паразита. Це свідчить про те, що збереження до поховання не є основним фактором контролю точності палеонтологічного літопису паразитизму ризоцефалів. Таким чином, закономірності у палеонтологічних доказах ризоцефалів можуть відображати справжні екологічні чи еволюційні сигнали, інші тафономічні та вибіркові впливи або комбінацію цих факторів, що потребує подальшого вивчення.
Ключові слова: членистоногі; морський; палеоекологія; тафономія; паразитизм.
Translator: Oleksandr Kovalchuk
