This paper responds to criticisms that the evidence is weak for dinosaur fossils from the Paleocene Epoch, which is after dinosaurs are normally thought to have become extinct. Here it is reiterated that the relationships of the rocks in the San Juan Basin, in which the dinosaur fossils were found, support a Paleocene age for these fossils, as do the pollen fossils and the paleomagnetic signals in the rocks.

Resumen en Español

RESPUESTA A LA CRÍTICA POR LUCAS ET AL. (2009) DEL ARTÍCULO DE FASSETT (2009) SOBRE DINOSAURIOS DEL PALEOCENO DE LA CUENCA DE SAN JUAN

En este número de Palaeontologia Electronica, Lucas et al. (2009) cuestionan la validez del artículo de Fasstt (2009) que presentaba pruebas de la existencia de dinosaurios paleocenos en la cuenca de San Juan de Nuevo México y Colorado. Sus críticas se centran fundamentalmente en la litoestratigrafía, palinología y paleomagnetismo de la Formación de Areniscas de Ojo Alamo, la unidad que contiene los fósiles y que, según Fassett, es de edad Paleoceno. La litoestratigrafía de la Formación Ojo Alamo es tratada de una forma muy local por Lucas et al. (2009) sobre la base de estudios detallados de esta unidad en dos pequeñas áreas en la parte meridional de la cuenca de San Juan, donde están presentes los restos de dinosaurios. Cuando se analiza en sus 13000 km² de extensión, la Formación Ojo Alamo aparece como mucho más compleja de lo que reconocen estos autores, por lo que su percepción y descripción de la litoestratigrafía de esta unidad son limitadas. Fassett (2009) presentó una detallada discusión de la palinología de las rocas situadas a un lado y otro del límite Cretácico-Terciario (K-t) en la cuenca de San Juan, incluyendo un apéndice de 68 páginas y 25 tablas con listados de todos los palinomorfos identificados en esas capas. Las Areniscas de Ojo Alamo proporcionaron 103 palinomorfos de  cinco localidades principales, incluyendo una serie de muestras especialmente prolíficas de un sondeo a través del límite K-T. Sin excepción, todas las muestras recolectadas en las Areniscas de Ojo Alamo para análisis palinológico proporcionaron asociaciones de palinomorfos paleocenos. Lucas et al. critican la palinología de la Formación Ojo Alamo en una sola de las cinco áreas estudiadas, argumentando que ellos no pudieron encontrar muestras productivas en esa localidad. No aportan ningún dato palinológico nuevo que refute la edad palinológica Paleoceno de las Areniscas de Ojo Alamo. Al considerar el paleomagnetismo de la Formación Ojo Alamo, estos autores descartan la presencia de un crítico magnetocrón de polaridad normal descubierto en la parte inferior de la Ojo Alamo -magnetocrón C29n.2n de Fassett (2009)- sin pruebas que justifiquen ese descarte. Dicho magnetocrón ha sido identificado recientemente en cinco localidades de la cuenca, por lo que su existencia parece incuestionable. Además, en una de esas localidades, este cron de polaridad normal se ha encontrado en estratos de la Formación Ojo Alamo que contienen asociaciones de palinomorfos del Paleoceno, lo que confirma su identificación con el cron C29n. Otros argumentos menores de Lucas et al. (2009) son también discutidos en este artículo. En resumen, Lucas et al. no presentan ningún dato nuevo contradictorio con los presentados por Fassett (2009).

PALABRAS CLAVE: Dinosaurios paleocenos, palinología, paleomagnetismo, límite K-T, cuenca de San Juan

Translator: Miguel Company

Résumé en Français

RÉponse au commentaire de Lucas et al. (2009) À l’article de Fasset (2009) sur les dinosaures palÉocÈnes du Basin de San Juan

Dans ce numéro de Palaeontologia Electronica, Lucas, et al. (2009) remettent en question la validité de l’article de Fassett (2009) qui présente les preuves de dinosaures paléocènes dans le Bassin de San Juan du Nouveau Mexique et du Colorado. Leurs doutes se concentrent particulièrement sur la lithostratigraphie, la palynologie et le paléomagnétisme du Grès Ojo Alamo qui contient les dinosaures et qui est daté du Paléocène par Fassett. La lithostratigraphie de l’Ojo Alamo est présentée de manière très provinciale par Lucas et al. (2009) en se basant sur l’étude détaillée d’affleurements de cette formation sur deux petites surfaces du Sud du Bassin de San Juan où des restes de dinosaures sont connus.  Si on la prend en compte sur toute sa surface de 13000 km2, l’Ojo Alamo est une formation bien plus complexe que ne semblent le reconnaître ces auteurs, ainsi leur perception et leur description de la lithostratigraphie de cette unité sédimentaire est limitée. Fassett (2009) présente une discussion détaillée de la palynologie des roches adjacentes à l’interface Crétacé-Tertiaire (K-T) dans le Bassin de San Juan, en incluant un appendice de 68 pages et 25 tableaux listant tous les palynomorphes identifiés dans ces strates. Le Grès Ojo Alamo a livré 103 palynomorphes en cinq principales localités dont un échantillon particulièrement riche d’une carotte traversant les strates K-T.  Sans exception, tous les échantillons prélevés pour la palynologie dans le Grès Ojo Alamo ont livré des assemblages de palynomorphes paléocènes. Lucas et al. remettent en cause l’analyse palynologique dans une seule des cinq zones étudiées, en indiquant qu’ils n’ont pu trouver d’échantillon productif dans cette localité.  Ils ne proposent aucune donnée palynologique nouvelle qui puisse remettre en cause l’âge paléocène du Grès Ojo Alamo. En abordant le paléomagnétisme de l’Ojo Alamo, ces auteurs rejettent la présence d’un magnetochron normal important découvert dans la partie inférieure de l’Ojo Alamo – le magnetochron C29n.2n de Fassett (2009) – sans preuve pour justifier leur rejet. Ce magnetochron ayant maintenant été identifié dans cinq localités différentes du Bassin, son existence semble ne pouvoir être discutée. De plus dans l’une de ces localités, ce chron normal a été trouvé dans des strates de l’Ojo Alamo contenant des assemblages de palynormorphes du Paléocène, attestant de son identification en tant que chron C29n. D’autres arguments mineurs de Lucas et al. (2009) sont aussi discutés dans cet article. Pour conclure, Lucas et al. ne présentent aucune nouvelle données permettant de contredire celles de Fassett (2009).

Dinosaures paléocènes, palynologie, paléomagnétisme, limite K-T, Bassin de San Juan

Translator: Loïc Costeur

Deutsche Zusammenfassung

Antwort auf die Kritik von Lucas et al. (2009) auf den Artikel von Fasset (2009) über paläozäne Dinosaurier aus dem San Juan Becken

In dieser Ausgabe von Palaeontologia Electronica stellen Lucas et al. (2009) die Gültigkeit des Fasset (2009) Artikels in Frage, in dem das Vorkommen paläozäner Dinosaurier aus dem San Juan Becken von New Mexico und Colorado vorgestellt werden. Die Anfechtung richtet sich hauptsächlich auf die Lithostratigrapie, Palynologie und den Paleomagnetismus des dinosaurierführenden  Ojo Alamo Sandsteines, den Fasset als Paläozän bestimmte. Die Lithostratigraphie von Ojo Alamo ist bei Lucas et al (2009) jedoch sehr nachlässig angesprochen und basiert auf detaillierten Untersuchungen von Aufschlüssen dieser Formation in nur zwei kleinen Gebieten des südlichen San Juan Beckens von wo Dinosaurierüberreste bekannt sind. Wenn man aber die Größe von 13.000 km2 des bedenkt, dann muss man den Ojo Alamo als viel komplexere Formation ansehen und daher ist die Auffassung und die Beschreibung der Lithostratigraphie dieser Gesteinseinheit bei Lucas et al. (2009) eingeschränkt. Fassett (2009) hat die Palynologie der an die Kreide/Tertiär Grenze anschließenden Gesteine im San Juan Becken detailliert  erörtert, inklusive eines 68-Seiten Appedix und 25 Tabellen mit allen in diesen Schichten identifizierten Palynomorphen. Aus dem Ojo Alamo Sandstein konnten 103 Palynomorphe aus fünf Hauptorten gewonnen werden. Darunter befindet sich eine besonders aussichtsreiche Probe aus einem Bohrkern durch die Kreide-Tertiär Grenze. Ohne Ausnahme wiesen alle im Ojo Alamo Sandstein gesammelte Proben paläozäne Palynomorph -Assemblagen auf. Lucas et al. fechten die Palynologie des Ojo Alamo in nur einem der insgesamt fünf untersuchten Gebiete an, indem sie behaupten keine nützlichen Proben gefunden zu haben. Sie bringen aber keine neuen palynologischen Daten ein, die das paläozäne Alter des Ojo Alamo Sandsteins widerlegen. Was den Paläomegnetismus des Ojo Alamo angeht, missachten die Autoren einen entscheidenden regulären Magnetochron aus dem unteren Ojo Alamo - Magnetochron C29n.2n von Fassett (2009). Sie liefern jedoch keine Rechtfertigung für diese  Ablehnung. Dieser Magnetochron wurde bis jetzt in fünf Orten im Becken nachgewiesen und somit scheint dessen Existenz unbestritten zu sein. An einem dieser Orte wurde dieser reguläre Magnetochron in einer Ojo Alamo Schicht gefunden, die paläozäne Palynomorph-Assemblagen enthält und somit die Identifizierung als Chron C29n bestätigt. Andere geringfügige Behauptungen von Lucas et al. (2009) sind hier ebenfalls besprochen. Zusammenfassend, bieten Lucas et al. (2009) keine Informationen um den Angaben in Fasset (2009) zu widersprechen.

Schlüsselwörter: paläozäne Dinosaurier, Palynologie, Paläomegnetismus, K-T-Grenze, San Juan Becken

Translator: Eva Gebauer

Translator: Ashraf M.T. Elewa

Polski Abstrakt

Odpowiedź na krytykę Lucasa i współprac. (2009) do artykułu Fassetta (2009) dokumentującego paleoceńskie dinozaury w basenie San Juan

W bierzącym zeszycie Palaeontologia Electronica Lucas i współprac. (2009) kwestionują zasadność artykułu Fassetta (2009), w którym przedstawiono dowody na obecność paleoceńskich dinozaurów w basenie San Juan na obszarze Nowego Meksyku i Kolorado. Ich zarzuty skupiają się głównie na litostratygrafii, palinologii i paleomagnetyźmie zawierającego szczątki dinozaurów piaskowca Ojo Alamo, którego wiek, wskazany przez Fassetta, to paleocen. Litostratygrafia Ojo Alamo została opisana przez Lucas’a i współprac. (2009) w oparciu o szczegółowe badania odsłonięć tej formacji na dwóch stosunkowo małych obszarach w południowej części basenu Ojo Alamo, gdzie znaleziono szczątki dinozaurów. Kiedy przyjrzymy się całej, mierzącej 13.000 km², powierzchni Ojo Alamo okazuje się, że jest to o wiele bardziej skomplikowana formacja niż sądzą wspomniani  autorzy. W związku z tym ich zrozumienie i opis litostratygrafii tej jednostki jest ograniczony i ma jedynie charakter regionalny. Fassett (2009) przedstawił szczegółową dyskusję palinologii skał z okolic granicy kreda-trzeciorzęd (K-T) w basenie San Juan, wraz z 67-stronnicowym załącznikiem i 25 tabelami z 244 gatunkami palinomorfów oznaczonych dla tych warstw. Piaskowiec Ojo Alamo zawiera 103 palinomorfy w pięciu głównych stanowiskach, z których jedno, to wyjątkowo bogaty zestaw próbek z rdzenia wiertniczego przechodzącego przez warstwy graniczne K-T. Bez wyjątku, wszystkie próbki pobrane z piaskowca Ojo Alamo z przeznaczeniem na analizę palinologiczną, zawierały paleoceńskie zespoły palinomorfów. Lucas i współprac. odnoszą się jedynie do jednego z pięciu zidentyfikowanych na badanym obszarze zespołu palinomorfów Ojo Alamo, rozpoczynając stwierdzeniem, że nie byli w stanie znaleźć bogatych w palinomorfy próbek na tym stanowisku. Nie przedstawiają żadnych nowych dowodów przeciw paleoceńskiemu wiekowi piaskowca Ojo Alamo określonemu przy użyciu palinologii. Rozpatrując paleomagentyzm Ojo Alamo, owi badacze odrzucają obecność krytycznie ważnego magnetochronu normalnej polarności odkrytego w dolnej części Ojo Alamo - magnetochronu C29n.2n Fassetta (2009), bez jakiegokolwiek uzasadnienia tego odrzucenia. Magnetochron ten został zidentyfikowany na pięciu stanowiskach w obrębie basenu, więc jego istnienie nie podlega dyskusji. Na stanowisku Mesa Portales, ów normalny chron został zidentyfikowany w warstwach Ojo Alamo zawierających zespoły paleoceńskich palinomorfów, weryfikując jego oznaczenie jako chronu C29n. W niniejszej dyskusji odpowiadam również na inne, pomniejsze argumenty Lucasa i współprac. (2009). Podsumowując, Lucas i współprac. (2009) nie przedstawili żadnych danych sprzecznych z tymi zaprezentowanymi przez Fassetta (2009).

Słowa kluczowe: paleoceńskie dinozaury, granica K-T, geochronologia, palinologia, paleomagnetyzm, paleontologia kręgowców

Translators: Dawid Mazurek and Robert Bronowicz